Pomidorowy muchomor

Miał być post wypasiony...jest trochę mniej, jak to zwykle w życiu bywa, bo po raz kolejny coś przeszkodziło mi w byciu kreatywnym. Po raz kolejny była to zima...no dobra...po części, również przeogromna ochota pozostania dzisiaj w łóżku dłużej...o trzy godziny. I troszeczkę brak innego obuwia niż kalosze. Przyznam się tutaj, że ostatnio grasuję po Wrocławiu w kaloszach - idealnym obuwiu na ciapę, roztopy i wszystkie inne okropieństwa. Nie przewidziałam jednak, że w Łodzi nadal utrzymuje się Syberia i cała szczęśliwa wróciłam do domu odstawiona w przeciwdeszczowe kaloszki. Tak naprawdę, wcale mi to na złe nie wyszło, bo już następnego dnia byłam pakowana w samochód, żeby kupić sobie buty, w których chodzą normalni ludzie o tej porze roku (podobno), dzięki czemu jestem o dwie pary do przodu.

No ale, wróćmy do tematu - skąd taki tytuł? Otóż, Moi Drodzy, sweter, który dzisiaj ma swoją premierę wygląda jak wielki, włochaty...pomidor. Takie było moje skojarzenie, gdy pierwszy raz zobaczyłam go na dnie którejś z moich słynnych szaf. Dopiero Martyna - fotograf, uświadomiła mnie, że to nie jest pomidor, tylko muchomor, ponieważ posiada naszyte białe, szklane koraliki. Ok, może być i wielki, włochaty muchomor, ale na truskawkę się nie zgodzę, nawet nie próbujcie ;) Sweter należał kiedyś do mojej Mamuśki Łośka, później na wiele lat zniknął i dopiero kilka miesięcy temu został na nowo odkryty na dnie Szafy Mieszczącej Wszystko, włącznie z dmuchanym, różowym pontonikiem, akcesoriami cmentarnymi i pełną gamą kolorystyczną moherowych beretów. Nie jestem w stanie powiedzieć, z czego jest zrobiony, ale to na pewno jest materiał z piekła rodem. Noszę go tylko ze względu na piękny kolor, bo jeśli miałabym opisać Wam jaki jest komfort noszenia, to zdecydowanie przyrównałabym go do włosiennicy noszonej przez sympatyków średniowiecznej ascezy. I nie pomaga nawet bluzka z długim rękawem - włosy atakują z najbardziej nieoczekiwanej strony, dlatego noszenie go zalecane jest tylko i wyłącznie przy minimum -10. Tylko dzięki tej niezwykłej, aczkolwiek doprowadzającej mnie do szału właściwości dzisiejszy post w ogóle powstał.

Po raz pierwszy prezentuję Wam również mój otulacz od Laff. Gdy nie udało mi się wygrać aukcji na allegro z upragnionym egzemplarzem, Laff zgodziła się go dla mnie zrobić i wykonała go w kilka dni od mojego 'zamówienia'. Jestem niesamowicie zadowolona, bo wykonano go z największą starannością...teraz chyba będę w nim spała, dopóki się nie nacieszę. Bez cienia ściemy, otulacze Laff rządzą i już wiem, że na jednym się nie skończy ;)


O tym, co się wyrabiało na kompletnie spontanicznym, szafiarskim spotkaniu we Wrocławiu, przeczytacie u Erill, Aivie i A good buy. Dziewczyny nawklejały zdjęć, pokrótce opisały wszystkie trendy tematy, które poruszyłyśmy (;)), tak więc nic, tylko czytać ;) Ja od siebie dodam tyle, że z niecierpliwością czekam na następne spotkanie. To był wspaniale spędzony czas w gronie naprawdę wyjątkowych ludzi :) No i w końcu rozwiązała się gnębiąca mnie zagadka - wiem, jak ma na imię Marchewkowa. I nie powiem, ha! ;D


Nic więcej nie pozostało mi chyba do opowiedzenia na dziś. No, poza tym, że w następnym poście się w końcu wyżyję, moja nieskrępowana mitologią starożytnych Greków wyobraźnia będzie mogła hasać do woli i obiecuję coś bardziej hmm...ciekawego. A teraz musicie się zadowolić pomidorowym muchomorem ;)

Kalosze - deezee.pl
Legginsy - Vila
Gryzący sweter - vintage (czyli z otchłani szafy)
Otulacz - wykonany przez Laff
Kolczyki z kapsli od Desperadosów - wykonane przez mego lubego
Torba - Pieces (kupiona nowiutka na allegro za...20,00 zł! Co prawda przesyłka dotarła do mnie w strzępach, a torba sama w sobie chyba dość dużo przeszła, ale jak na noszenie "świeżych warzyw" (cytat z opisu aukcji) to chyba może być, nie? ;) )

A tak na sam koniec, przypomniało mi się, że ktoś kiedyś napisał mi w komentarzu pod postem w różowych włosach, oczywiście w żarcie, że ja to chyba farbuję włosy pod kolor ubrań...teraz, ktokolwiek to jest, przyznaję z ręką na sercu - nie farbowałam włosów pod kolor śniegu. Naprawdę ;D