Zdechła limonka

Nie wiem, czy zmusiłabym się do napisania tego postu, gdyby nie Dagmara, znana wszystkim bardziej jako Lumpexlover. Gdy wczoraj zabrałam się za lekturę jej bloga i wśród zdjęć bliskich jej ludzi, którym dziękowała za pomoc i dopingowanie w prowadzeniu strony, znalazłam swoje zdjęcie, chwyciło mnie za serce...no bo to zalatuje straszną hipokryzją, gdy się kogoś wspiera w jego pasjach, gdy się słucha i daje pozytywną energię...gdy takiej Frecie wbija się do głowy, niemal skamląc, że jak zamknie bloga, to nastąpi koniec świata, a mój nędzny żywot stanie się wyprany z cudownych barw ironii...i śniadania z komputerem już nie będą takie same...oraz wielu, wielu innym, że nie wolno się poddawać "choćbyniewiemco", że nie wolno chodzić na łatwiznę i tak po prostu rezygnować z czegoś, co się kiedyś bardzo lubiło...a na własnego bloga kładzie się taką przysłowiową laskę. Postanowiłam to dziś naprawić korzystając z tego, że kładę przysłowiową laskę na chodzenie na zajęcia...co prawda dzisiaj lecą moje ulubione, ale w rodzinnym domu zostawiłabym taką rozkoszną, dużą, wiecznie zaskakującą mnie...lodówkę pełną jedzenia :D Nie mogłam dopuścić do tego, by coś się zmarnowało (chociaż nie uratowałam całej sałatki z wędzonego kurczaka, zrobiła mi na złość i się zepsuła).


Tak naprawdę miałam Wam dużo do powiedzenia i zmieniałam treść tego postu od godziny 23:00 poprzedniego dnia, ale za każdym razem wychodziły mi tak mądre i patetyczne rzeczy (czyli nic lekkostrawnego), iż stwierdziłam, że dam sobie spokój i ograniczę się do standardowej złośliwości na koniec - brak słońca w tym obrzydłym mieście, którego nazwa zaczyna się na "Ł", a kończy na "DŹ" doprowadza mnie do takiego szału, że tym razem podłubałam przy zdjęciach i specjalnie je "przydymiłam", żeby wydawało się, iż brak słońca, barw i czegokolwiek pozytywnego, to tak niby celowo, bo inaczej nie dałoby się tego oglądać bez nalanej szczodrze setki pewnego wysokoprocentowego trunku alkoholowego...


Na zdjęciach zobaczycie mój najnowszy, ulubiony zestaw, który wciągam zawsze, gdy nie chce mi się myśleć nad tym, w co się ubrać. Zamieniam jedynie buty na wygodniejsze, wysłużone Conversy w złote paski, które wiernie czekają na mnie we Wrocławiu.

Trencz - Reserved
Marynarka - Gap, sh (nowiutka! :))
Naszyjnik - Reserved
Spodnie - Zara(z) - tutaj chciałabym zwrócić maleńki okruszek honoru tejże sieciówce, bo kupiłam w niej jeansy wykonane z naprawdę dobrej jakości bawełny, cudownie miękkie i cienkie w dużo niższej cenie regularnej, niż oferowały sklepy darzone przeze mnie sympatią. To było miłe zaskoczenie.
Buty - United Colors of Benetton z czasów, kiedy Benetton nie był jeszcze wredną sieciówą z kijową jakością. Allegro, 12,90 zł. Tak samo jak w przypadku Trolla, "skupuję" wszystkie produkty Benettona "z dawnych czasów" - odróżniam je po grafice metki i druku na papierkach ze składem. Brzmi jak jakaś mania, ale uwierzcie mi, nie ma lepszych ciuchów (w znaczeniu bardziej trwałych, nieblaknących, o ciekawej kolorystyce, starannym wykonaniu i świetnych, często w pełni naturalnych materiałach), niż te, które wyprodukował stary, dobry Benetton.
Torba - Solar, prezent
Pasek - z prawdziwej skóry krokodyla(!), sh
Bransoletka - H&M, sh (uwielbiam kupować nową biżuterię w lumpeksie za 5 zł :D Ta bransoletka miała jeszcze wszystkie nalepki z kodami.)
Kolczyki - Glitter